- μηνιγγίτιδα
- η [μήνιγξ]ιατρ. βαρύτατη νόσος η οποία συνίσταται σε οξεία ή υποξεία φλεγμονή τών μηνίγγων και σε υπερπαραγωγή εγκεφαλονωτιαίου υγρού.
Dictionary of Greek. 2013.
μηνιγγίτιδα
Look at other dictionaries:
μηνιγγίτιδα — η (ιατρ.), αρρώστια που προκαλείται από φλεγμονή των μηνίγγων και υπερπαραγωγή του εγκεφαλονωτιαίου υγρού … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
μηνιγγιτικός — ή, ό [μηνιγγίτις] 1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη μηνιγγίτιδα 2. το αρσ. ως ουσ. ο μηνιγγιτικός αυτός που πάσχει από μηνιγγίτιδα 3. φρ. «μηνιγγιτικές γραμμές» ερυθρές γραμμές που εμφανίζονται στο δέρμα τής κοιλιάς σε ορισμένες ασθένειες και… … Dictionary of Greek
υδρομηνιγγίτιδα — η, Ν ιατρ. (παλ. όρος) οιδηματώδης μηνιγγίτιδα. [ΕΤΥΜΟΛ. < υδρ(ο) * + μηνιγγίτιδα] … Dictionary of Greek
-ίτιδα — (ΑΜ ῑτις) κατάλ. θηλ. ουσ. τής Ελληνικής, επαυξημένη μορφή τής κατάλ. τις ( ι τις), που σχηματίστηκε κατά την κατάλ. αρσενικών ίτης*. Τα ουσ. σε ιτις στην Αρχαία Ελληνική δεν χρησιμοποιούνταν μόνο ως θηλ. αντίστοιχων αρσενικών σε ίτης (πρβλ.… … Dictionary of Greek
δάγγειος — Βαριά νόσος ενδημικής μορφής που οφείλεται σε διηθητό ιό, ο οποίος προσβάλλει κυρίως τα ζώα και μεταδίδεται στον άνθρωπο με ένα κουνούπι που ονομάζεται επιστημονικά στεγόμυια η ταινιωτή.Τα συμπτώματα του δ. είναι υψηλός πυρετός, έντονος πόνος στο … Dictionary of Greek
διάρροια — Σύμπτωμα των εντερικών παθήσεων, δηλητηριάσεων ή άλλων παθολογικών καταστάσεων που συνίσταται σε χαλαρές και συχνές κενώσεις, οι οποίες μπορεί να περιέχουν μεγάλη ποσότητα νερού, αίματος, πύου, βλέννας ή λίπους. Εκτός από τις εντερικές παθήσεις… … Dictionary of Greek
κρυπτοκοκκίαση — Σπάνια χρόνια και διάχυτη νόσος, που προκαλείται από τον μύκητα Cryptococcus neoformans. Προκαλεί αναπνευστική λοίμωξη, η οποία μπορεί να περάσει απαρατήρητη μέχρι να προσβάλλει η νόσος το κεντρικό νευρικό σύστημα και να προκαλέσει μηνιγγίτιδα. * … Dictionary of Greek
κωφαλαλία — Ταυτόχρονη έλλειψη της ακοής και της φωνής. Ανάλογα με τα αίτια που την έχουν προκαλέσει, η κ. διακρίνεται σε συγγενή, βρεφική και επίκτητη. Οι δύο πρώτες έχουν σχέση με βλάβη της ακοής. Η βλάβη αυτή εμποδίζει την ικανότητα αντίληψης των ήχων και … Dictionary of Greek
κώμα — Παθολογική κατάσταση κατά την οποία επέρχεται απώλεια της συνείδησης, της εθελουσίας κινητικότητας και της αισθητικότητας, ενώ διατηρούνται οι λειτουργίες του νευροφυτικού συστήματος. Ο ασθενής δεν αντιδρά ακόμη και σε έντονη διέγερση. Το κ.… … Dictionary of Greek
λεπτομηνιγγίτιδα — η ιατρ. η μηνιγγίτιδα κατά την οποία προσβάλλεται κυρίως η λεπτή μήνιγγα τού εγκεφάλου. [ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. leptomeningitis < νεολατ. leptomeningitis < lepto (λεπτ[ο] *) + meningitis (< μῆνιγξ)] … Dictionary of Greek
